Nun tempo no que todos os gobernos falan de sostibilidade, poucas políticas reflicten con tanta claridade as contradicións do noso modelo como as relacionadas co transporte. Mentres se anuncian ampliacións de aeroportos e novas autoestradas, moitas liñas de tren seguen abandonadas ou con servizos mínimos.
O tren é, por definición, o medio de transporte máis sostible: consome moita menos enerxía por persoa que o coche, non xera emisións directas e pode funcionar con electricidade procedente de fontes renovables. Ademais, conecta vilas e cidades, ofrece igualdade de acceso á mobilidade e contribúe a fixar poboación no territorio.
Con todo, o investimento público continúa concentrándose en infraestruturas para o vehículo privado ou para o turismo de masas, mentres as redes de cercanías e os trens comarcais seguen sen apoio suficiente. Isto non é só unha cuestión técnica, senón tamén política: a mobilidade reflicte que tipo de sociedade queremos. Apostar polo tren é apostar por un modelo máis equitativo, máis próximo e máis resiliente fronte á crise climática.
A verdadeira mobilidade sostible non consiste en substituír coches de gasolina por coches eléctricos, senón en reducir a necesidade de desprazamentos e garantir transportes públicos de calidade. E nesa tarefa, o tren debería ser o eixo central do debate.
No hay comentarios:
Publicar un comentario